Beşiktaş Çarsı içinde çogunuz arabalarınızı park ederken ona rastlamışsınızdır. Eğer sporla ve boks sporu ile ilgileniyorsanız belki onu tanimişsınızdır da. 1979, 1980, 1981 yıllarında üst üste Türkiye boks şampiyonu olan Beşiktaslı Maksut Küçük sporu bıraktıktan sonra geçirdiği zor günlerin ardından şimdi hayatını otopark bekçiliği yaparak kazanıyor. Bir zamanlar ringlerin şampiyonu Küçük, Besiktas’ta hala “şampiyon” diye anılıyor.

 Yaptığı işten gocunmuyor da Maksut Küçük. Ona dokunan sadece edindiği onca başarıdan sonra ayakta kalma mücadelesinde yalnız bırakılması.

Başarıyı Getiren Yıllar

1968 yılında, henüz 18 yaşındayken İstanbul’a gelen Maksut Küçük, gelir gelmez bir bakkalın yanında çalışmaya başlamış. “Kanımın kaynadığı zamanlardı, çok hırslı ve süratliydim” diye bahsediyor o günlerinden. Aslında futbolcu olmak isteyen Küçük, gündüzleri çalısmak zorunda oldugu için, aksamları antrenman yapabileceği boksa başlamış. Beşiktaş Jimnastik Kulübü’nde başlayan bu spor serüveninin çıtası, boksa başladığı ilk yıl İstanbul Şampiyonu olması ile yükselmeye başlamış. 1975, 1976, 1977 yıllarında Türkiye’yi uluslararası müsabakalarda temsil eden Maksut Küçük, 1979, 1980, 1981 yıllarında üst üste Türkiye Şampiyonu olmasi ile spor hayatındaki en başarılı ama aynı zamanda gelecek yıllarda en fazla özleyeceği günleri yaşamış. Simdi özlemle o günleri andığında, gururla anlatıyor Küçük: “Benim maçlarım çoğunlukla kısa sürerdi. Rakibi çabuk nakavt ederdim. Olimpiyat Sampiyonunu Ivanov’u bir dakikada yenmiştim. Bulgar şampiyonunu yenmiştim. Çok kendine güveniyordu. Ben ringe çıktım. Bana rakibimi gösterdiler. Benim için kolay yenerim demiş. Ve maç gongla basladı, bir yumrukla bitti, Bulgar nakavt olmuştu. Bunun gibi bir çok örnek de var. İstanbul’a gelen ünlü bir boksörün karşısına ben çıkardım.”

“Bendeki kulüp aşkı”

Beşiktaş’ın o dönemlerde boks, güreş gibi sporlara çok önem verdiğini söyleyen Maksut Küçük, Almanya’da Avrupa Şampiyonu’nu yenerek Almanların dikkatini çekmis. “Müthiş Türk” diye başlık atan Alman gazeteleri, Almanya’dan gelen cazip teklifler bile ondaki Türkiye ve Beşiktaş aşkını öldürememiş. Kulübüne olan bağlılığını şöyle anlatıyor Maksut Küçük: “Bizim sporumuz başka bir spor. Seyircisi de fazla yok. Çünkü salonu yok. Bizim zamanımızda, maç yapardık, terlerdik. Buz gibi suların altında duş alırdık. Kafamın uyuştuğunu hissederdim. Ama bütün bunlara rağmen içimizdeki sevgi hiçbir zaman bitmedi. Bizim sporumuz anlatılmaz, yaşanır. Teklif edilen o kadar imkana rağmen Beşiktaş’ı terk edip gidemedim. Şimdi düşünüyorum da eğer gitseydim hayatım kurtulurdu. En azından şu anki gibi arabaların peşinden koşar olmazdım.”

“Otoparkçılık zor iş”

Hakkı Yeten zamanında 75 lira aylık alan Küçük, jübilesinde ise sadece 1 milyon alan Küçük, yalniz değildi. Bakmak zorunda olduğu üç çocuğu vardı. Küçük oglunu okutamayan “şampiyon”, kızını okutmasına rağmen ona bir iş bulamamış. Sporu bıraktıktan sonra bir süre antrenörlük yapan Küçük, imkanlarin sağlanmamasından, branş sporlarının gereken önemi görmemesinden şikayetçi. Antrenörlüğü de bu nedenle uzun süre devam ettirememiş. Ve şimdi 52 yasındaki Küçük, Beşiktas Belediye Baskanı Yusuf Namoglu’nun ona sağladığı otoparkçılık işini yapiyor. “Önce saygı, sevgi” diyor Maksut Küçük ve ekliyor: “Otoparkçılık da zor iş. Başıma gelmeyen kalmadı. Ben burada Belediye’nin bir görevlisiyim. Bazen insanlara özellikle alkollü vatandaşlara laf anlatmakta zorluk çekiyorum. Bizde iyi niyet var. Ama bıçak çekende oluyor, yakama yapışan da. Kolumda kolluk var, başımda şapkam. Başka nasıl açıklayabilirim ki. Bazıları sonradan öğreniyorlar benim eski boksör oldugumu, gelip özür diliyorlar. Ama insanların birbirlerine saygı duyması için kim olduklarini bilmeleri gerekmiyor.”

http://www.besiktas.com.tr/2009/12/20/sayi-30/