| Son dakika haberi bulunmamaktadır. | Senoz Esnaf |
 |
 |
SENOZ'UN SESİ
HABER ARA
EN ÇOK OKUNANLAR
Yol notları
 Yazar |
: Faruk Çakır |
 Yorum Sayısı |
: 1 |
| Okunma |
: 2182 |
 Tarih |
: 19 Ağustos 2014, 13:41 |
Yıllık izinlerin ‘tatil beldeleri’nde kullanılmasının umumi bir alışkanlık haline geldiği malum. Denize kıyısı olan beldelerin tatiller için tercih edilmesi, insanların dinlenecekleri yerde yorgun olarak evlerine, işlerine dönmesine de sebep oluyor. Bu sebeple son yıllarda deniz kıyılarından ziyade dağ ve yayla turizminin daha fazla ilgi çektiği ehlince ifade ediliyor.
Yıllık izinler, bizim için de sıla-i rahim ve baba ocağını ziyaret anlamına geliyor. Allah’a şükürler olsun ki Çayeli, Senoz Vadisindeki köyümüz, fıtri bir tatil beldesi gibidir. Bize göre köyümüz, insanların uzun yolculukları göze alarak bir iki günlüğüne gittikleri pek çok beldeden ve turizm merkezinden daha güzeldir. Elbette bu güzellik sadece bir köye mahsus değildir. Fakat, Karadeniz’in vadileri ve köyleri ayrı bir güzelliğe sahiptir.
Bu fıtrî güzelliğe rağmen köylerde yaşayan nüfus her geçen gün azalıyor. Bu neticenin yüzlerce sebebi var, biri de ‘yol’suzluktur. Elbette geçmiş yıllara nisbetle köy yollarının büyük kısmı bakımlıdır. Fakat ‘çöp’ mesabesinde olsa da göze batan durumlar da vardır.
Mesela, Senoz Vadisi köylerinden Ormancık ve Başköy’ün ortak kullandıkları yolun belki 1 km’lik bir bölümü ‘yayla yolları’ndan da bakımsız vaziyettedir. Yolun başı ve sonu bakımlı olduğu halde, iki köyün yolunun ayrıldığı noktadaki az bir kısım otomobillerin çıkmakta zorlandıkları vaziyettedir.
Çok daha feci olan durum ise şudur: Çayeli’nde ilçe merkezine 12 km mesafede Ağaran Şelalesi vardır. Son yıllarda iyice tanınan bu şelale, yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çekiyor. Her gün binlerce kişi bu şelaleyi görmek için arabalarıyla yola çıkıyor. Yolun 10 km’lik kısmı betonlanmış köy yolu. Sonrasında 1 km’lik bir stabilize yol var ve şelaleye yaklaşınca yeniden beton yol... Peki, ortadaki yaklaşık 1 km’lik yolun kötü ve bakımsız toprak yol olmasını kim, nasıl izah edecek? İlçe merkezine bu kadar yakın mesafedeki bir ‘turizm merkezi’nin yolu böyle mi olmalı? Yolun başını ve sonunu betonla kaplayan siyasî irade, ortadaki kısa mesafeyi betonla kaplamayı niçin düşünmez? Bu kısa mesafe bir günlük çalışma ile iyileştirilemez mi? O yolu gören yerli ve yabancı turistler, o bölgenin idarecileri için ne düşünür? Hakikaten bu durumun makul bir izahı var mı? Yoksa, ‘Laz fıkrası’ olsun diye mi yolun orta bölümü betonlanmamış?
“Yol notları” elbette köy yollarından ibaret değil. Otoyollar ya da ‘bölünmüş paralel yol’larda da sıkıntılar var. Mesela, Samsun’un büyük ilçelerinden birinde otobüslerin mola verdiği büyük bir ‘dinlenme tesisi’ var. Aynı anda belki de 15 otobüsün mola verdiği bu tesiste, belki 15 kişinin aynı anda namaz kılabileceği bir mescit yapılmış. Peki bu durum yolcuya haksızlık değil mi? Her otobüsten 5 kişi namaz kılacak olsa mescitte yer kalmıyor. Bu meseleyi ‘sanal alem’de paylaşınca bazı arkadaşlar, “Mescitte yer kalmıyorsa, mescit ‘dolup taşıyor’sa sevinilecek durum var” diye yazdılar. Elbette mescitlerin dolmasından ve taşmasından memnun oluruz, ama buradaki durum farklı. Mesele, ihtiyacı karşılayacak büyüklükte mescitlerin olmasıdır. Yoksa, bunları talep etmek durumunda değil miyiz? Türkiye 1940’ların Türkiye’si değil ki ‘küçük bir mescit’ bize yetsin! Mescit açanları tebrik etmekle beraber, ihtiyacı karşılayacak kadar büyüklükte mescidler açılmasını da istiyoruz.
“Bunlar önemsiz meseleler, biz ‘büyük işler’le meşgulüz” diyenler varsa onlara da söylecek sözümüz yok. Hatta, arzu ederlerse ‘özür’ de dileriz!
Yıllık izinler, bizim için de sıla-i rahim ve baba ocağını ziyaret anlamına geliyor. Allah’a şükürler olsun ki Çayeli, Senoz Vadisindeki köyümüz, fıtri bir tatil beldesi gibidir. Bize göre köyümüz, insanların uzun yolculukları göze alarak bir iki günlüğüne gittikleri pek çok beldeden ve turizm merkezinden daha güzeldir. Elbette bu güzellik sadece bir köye mahsus değildir. Fakat, Karadeniz’in vadileri ve köyleri ayrı bir güzelliğe sahiptir.
Bu fıtrî güzelliğe rağmen köylerde yaşayan nüfus her geçen gün azalıyor. Bu neticenin yüzlerce sebebi var, biri de ‘yol’suzluktur. Elbette geçmiş yıllara nisbetle köy yollarının büyük kısmı bakımlıdır. Fakat ‘çöp’ mesabesinde olsa da göze batan durumlar da vardır.
Mesela, Senoz Vadisi köylerinden Ormancık ve Başköy’ün ortak kullandıkları yolun belki 1 km’lik bir bölümü ‘yayla yolları’ndan da bakımsız vaziyettedir. Yolun başı ve sonu bakımlı olduğu halde, iki köyün yolunun ayrıldığı noktadaki az bir kısım otomobillerin çıkmakta zorlandıkları vaziyettedir.
Çok daha feci olan durum ise şudur: Çayeli’nde ilçe merkezine 12 km mesafede Ağaran Şelalesi vardır. Son yıllarda iyice tanınan bu şelale, yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çekiyor. Her gün binlerce kişi bu şelaleyi görmek için arabalarıyla yola çıkıyor. Yolun 10 km’lik kısmı betonlanmış köy yolu. Sonrasında 1 km’lik bir stabilize yol var ve şelaleye yaklaşınca yeniden beton yol... Peki, ortadaki yaklaşık 1 km’lik yolun kötü ve bakımsız toprak yol olmasını kim, nasıl izah edecek? İlçe merkezine bu kadar yakın mesafedeki bir ‘turizm merkezi’nin yolu böyle mi olmalı? Yolun başını ve sonunu betonla kaplayan siyasî irade, ortadaki kısa mesafeyi betonla kaplamayı niçin düşünmez? Bu kısa mesafe bir günlük çalışma ile iyileştirilemez mi? O yolu gören yerli ve yabancı turistler, o bölgenin idarecileri için ne düşünür? Hakikaten bu durumun makul bir izahı var mı? Yoksa, ‘Laz fıkrası’ olsun diye mi yolun orta bölümü betonlanmamış?
“Yol notları” elbette köy yollarından ibaret değil. Otoyollar ya da ‘bölünmüş paralel yol’larda da sıkıntılar var. Mesela, Samsun’un büyük ilçelerinden birinde otobüslerin mola verdiği büyük bir ‘dinlenme tesisi’ var. Aynı anda belki de 15 otobüsün mola verdiği bu tesiste, belki 15 kişinin aynı anda namaz kılabileceği bir mescit yapılmış. Peki bu durum yolcuya haksızlık değil mi? Her otobüsten 5 kişi namaz kılacak olsa mescitte yer kalmıyor. Bu meseleyi ‘sanal alem’de paylaşınca bazı arkadaşlar, “Mescitte yer kalmıyorsa, mescit ‘dolup taşıyor’sa sevinilecek durum var” diye yazdılar. Elbette mescitlerin dolmasından ve taşmasından memnun oluruz, ama buradaki durum farklı. Mesele, ihtiyacı karşılayacak büyüklükte mescitlerin olmasıdır. Yoksa, bunları talep etmek durumunda değil miyiz? Türkiye 1940’ların Türkiye’si değil ki ‘küçük bir mescit’ bize yetsin! Mescit açanları tebrik etmekle beraber, ihtiyacı karşılayacak kadar büyüklükte mescidler açılmasını da istiyoruz.
“Bunlar önemsiz meseleler, biz ‘büyük işler’le meşgulüz” diyenler varsa onlara da söylecek sözümüz yok. Hatta, arzu ederlerse ‘özür’ de dileriz!
|
Yazdırılabilir Sayfa |
Word'e Aktar |
Tavsiye Et
| 
Yorum Yaz
Bu habere toplam 1 yorum yazılmıştır.
ismet kösoğlu
[ 26 Mart 2015, 18:59 ]
Faruk bey merhaba,bir konuyu araştırmak için senozu aramak zorundaydım.Yazılarınızı görünce sorma ihtiyacını hissettim.İlgilenirseniz memnun olurum.Geçen hafta Ankaradaki 6.Rize Günlerindeydim orada Çayeli-Babik köyünden olduğunu söyleyen FİLİZ ÇAĞRANKAYA TEPEBAŞI isimli bir emekli öğretmenle tanıştım.İkizdereli Gazeteci olduğumu söyleyince dedesinin BABİKTEN Kadı Mehmet Ali Efendi olduğunu söyledi.İnternette bilgi olduğunu söyleyerek aradım ama bulamadım.Eski Samsun 1.Ağır Ceza Reisliğide yaptığını söylediği dedesi Kadı Mehmet Ali Efendi 1915 yılında İspirde vefat etmiş.bu konuda bilginiz varsa veya ulaşabileceğim belge varsa yardımcı olursanız memnun olurum.Selam saygı ile-İSMET KÖSOĞLU
 |
Umut yarını değiştirme çabasıdır!07 Temmuz 2019 |
|
||
FOTOĞRAF GALERİLERİ
Yazar Girisi | Altyap: MyDesign Haber