SENOZ'UN SESİ

• Anasayfa
• Biz kimiz?
• Haberler
• Röportajlar
• Senoz Turnuva
• Köylerimiz
• Çayeli
• Rize
• Sohbet Odası
• Gurbetçiler
• Rize Siteleri
• Senoz Rehber

HABER ARA

Bu yıl 95.’inci yıldönümünü kutladığımız  Çanakkale Zaferi, öncesindeki Çanakkale Savaşı geçtiğimiz yüzyılın en büyük savaşlarından biridir. Nusret isimli küçücük bir mayın gemisinin 7-8 Mart 1915 gecesi döktüğü 26 mayınla başlar 18 Mart Zaferi’ne uzanan öykü. Her anlamda imkânsızlıkların zaferidir Çanakkale Savaşı. Karşılaşan iki ordunun teknik özellikleri karşılaştırılması trajik bir sahne çıkarır karşımıza. Örneğin en iyi durumdaki bir Türk topu, bir mermi atıncaya kadar Queen Elizabeth tam altı salvo yapmaktadır. Cephane durumu da bundan farklı değildir.

Çanakkale’de sadece askerler ya da devletlerin teknik imkânları savaşmamıştır. Aynı zamanda dünya görüşleri savaşmıştır hem de insan olma hususunda… Düşmanının canını kurtarmak için çırpınmak, matarada kalan bir yudum suyu düşman askerine vermek başka türlü nasıl izah edilebilir ki? Diğer yandan bütün uluslar arası savaş kurallarını ihlal ederek kimyasal silah kullanmak, yüksek parçalayıcı özelliği olan domdom kurşunlarını kullanmak, hastane çadırlarını bombalamak neyle izah edilebilir?

Resmî Savaş Muhabiri Bean’in günlüğündeki 8 Ağustos 1915 tarihli satırlarından insanın tüylerini diken diken eden bir ayrıntı:

“Bugün Pazar. Bu topraklara ayak basalı 15 hafta oldu. Bugün hayatımda gördüğüm en alçakça davranışlardan birine şahit oldum. Sığınağımın hemen karşısında 100 kadar Türk ile 2 Alman esirin barındığı tutukevinin çevresine benzin döküp tutuşturuldu. Türklere çok yakın gelen dev alevler karşısında zavallı esirler tutukevinin en uç köşesine üşüştüler ama acı akıbetten kurtulamadılar. Bu görüntüyü seyredip gülüşenler arasında İngilizler de Avustralyalılar da vardı. Bu işi yapanların ağzını burnunu dağıtacak onurlu bir kişi yok muydu acaba? Aynı iş dün de yapılmıştı çünkü… Bu esirlere yapılan muamele insanın yüzünü kızartacak derecede. Oysa bildiğimiz kadarıyla Türkler esir düşen asker ve subaylarımıza olağanüstü iyi davranıyorlardı.”

Satırların sahibi Bean, cephenin tek özel muhabiriydi ve bu satırlar dünya kamuoyundan yıllarca saklanmıştı.

 Biz Çanakkale’de yalnızca “Hasta Adam” Osmanlı’yı hayata döndürme, vatanımızı düşmanlardan kurtarma savaşı vermedik. İmkânsızlıkları, inançla imkâna çevirmenin savaşını verdik. Gözünü kan bürüyen tüm dünyaya karşı, insanlığın savaşını verdik. İnsan olmak nasıl olurmuş, onu gösterdik.

Ecdadımızın her yönden alnı ak, başı dik çıktığı bu savaşı, bu müthiş zaferi anarken dilerim, bizler de her yönümüzle “insan” olabilmenin örneği oluruz, atalarımıza yakışır torunlar olarak. Ve dilerim ki, bir daha asla böyle bir kıyım, böyle bir yıkım, böyle bir savaş yaşamak zorunda kalmayız, diyor, aziz şehitlerimizi rahmet ve minnet duygularıyla yâd ediyorum. Ruhları şad, mekânları cennetin en iyi yeri olsun. Âmin. Selam ve dua ile.

Bu habere toplam 1 yorum yazılmıştır.

Yorumların tamamını okumak için tıklayın.