Kış o sene öyle bir kendini hissettirmişti ki, tabiri caizse “kışlamıştık” Başköy de!

Sanırım Lise yıllarıydı ve on beş gün tatili fırsat bilip köye çıkmıştık…

Bizim Başköy de kış günleri ve geceleri  o kadar güzel geçerdi ki, insan tarifsiz bir mutluluk hissederdi…

Bir sabah kalktığımızda gördüğümüz manzara o kadar mükemmeldi ki, inanın şu satırları yazarken bile, hayalide olsa yeniden o günleri yaşıyor gibiyim desem abartmış olmam!

Kapıya kadar dayanan karın kalınlığı nerdeyse iki metreyi bulmuştu. 

Önce diğer komşularla irtibatı sağlamak için topluca “iz vurduk.” 

Sonrada köyün tüm gençleri haberleşerek o gün yapmamız gereken iş için kollarımızı sıvadık…

 

O gün televizyonda Türk Milli takımının maçı canlı verilecekti. 

Bunu biliyorduk ama bir sorunumuz vardı; köyümüze hala elektrik gelmemişti o yıllarda!

 

Ama biz köyün delikanlıları bir şeyler edip maçı mutlaka izlemek istiyorduk…

Bu amaçla “Peçon Mehmet Amcanın” evinde buluştuk…

Kimler yoktu ki; Rahmetli Şeyhoğlu Mustafa ve Enver abiler, Rahmetli Kahraman Hüseyin abi ve Harabet Temel abimin ismini özellikle yazmak istiyorum… 

O gün orda olup da bugün aramızda olmayan o kadar çok insanımız var ki!

Gençlerle genç, ihtiyarlarla ihtiyar olan rahmetli Peçon Mehmet Amcamızın köy odasında karargâh kurduk…

İlk planımız odun motorundan elektrik üretmekti!

Önce kablolar bağlandı, sonra iki metre kar kürenerek toprakla temas kurularak “topraklama” işlemi halledildi…

Mehmet Amcamın Almanya’dan getirdiği 32 ekran siyah beyaz  televizyonuna, odun motorunu defalarca çalıştırmamıza rağmen bir türlü elektrik vermemiz mümkün olmadı!

 

Bu yöntemle elektrik üretebileceğimiz fikrini kimin verdiğini bugün hatırlamıyorum ama o gün hepimiz elektrik ustası kesilmiş, her kafadan bir ses çıkarak çok fazla zaman harcamıştık!

 

Biz gençler o kadar konsantre olmuştuk ki mutlaka bu maçı izleyecektik!

Yollar kapalı olduğu için Çayeli’ne gidemezdik, eğer maçı izleyeceksek yine köyde olacaktı bu iş!

Ama bir türlü aklımıza bir yöntem gelmiyordu!

Nasıl olduysa oldu, içimizden birisi şöyle bir fikir attı ortaya…

Dedi ki fikri ortaya atan arkadaşımız; Caminin aküsü ne güne duruyor, onu getirip takalım ve maçı izleyelim!

Tabii bu fikir ortaya atıldıktan sonra her kafadan bir ses çıkmaya başladı.

Caminin aküsünü almak günah diyenimizden(!) tutun da, köylülerin geri kalanına bu durumu nasıl izah edeceğize kadar birçok görüşü tartıştık durduk!

En sonunda karar verildi…

Caminin aküsünü çıkartıp getirecek ve milli maçı isleyecektik!

Birkaç arkadaş köy içinden karda iz vura vura daha yukar ki mahallede bulunan köyün camisine gittik.

Aküyü yerinden çıkardık ve Mehmet Amcalara indik.

Akü takıldı ve tv’ye elektrik almayı başardık!

Bu sefer ki sorun daha karmaşıktı.

Çok uzaklarda olan vericiden bu karda kışta sinyal almak çok zordur!

Anteni, Mehmet Amcaların odasının hemen önünde bulunan armut ağacının en tepe noktasına  çıkararak bu sorunu da hallettik…

O akşam Peçonun evinde bulunan  tüm köyün delikanlılarının yüzü gülüyordu…

 

Özellikle caminin aküsüyle seyredilen futbol maçı bizim için bir ilkti… 

Bugün bile bu hatıra aklıma geldi mi; hem özlemle hem de hüzünle o güzel günleri yâd ediyorum…

Zaman zaman bu köşem vasıtasıyla insanı hallerimizden bahsediyorum…

“Senoz Vadisi” biz Senozlulara Allah’ın verdiği harikulade bir armağandır. 

Bu armağanı koruma ve kollama görevi tüm insanlığın olduğu gibi öncelikle biz Senozlularındır!

Devletin Hukuku adalet dağıtması gerekirken maalesef vadimizde HES’ler vasıtasıyla talanı devam ettirmek için her türlü hukuksuzluk yapılmaktadır! “Rize İdare Mahkemesi” bakanlığın verdiği “ÇED olumlu” kararı için açılan davada ikinci kez iptal kararı verdi! Kararın ayrıntılarını haber sitelerinde okuduk ve ne anlama geldiğini biliyoruz! Bu hukuksuzluklara tüm Senozlular olarak karşı çıkmamız gerekiyor…

Senoz ve Senoza dair hikâyelerimizin devam etmesi için; hatıralarımızın hala taptaze olduğu “Baba Ocağımıza” sahip çıkmalıyız. Değerli “Ahmet Ali Kork abim” yıllardır bu mücadeleye kendisini adamış bir değerimiz. Senoz Vadisi köylerinin dernekleri her hangi bir siyasi partiden bağımsız bu olaya sahip çıkarak Ahmet Ali Kork abimle birlikte hareket etmeli diye düşünmekteyim. Ancak o zaman bize armağan edilen o harikulade coğrafyaya karşı söyleyecek sözümüz ve bakacak yüzümüz olacaktır!

Görüşmek üzere; Allah’a emanet olun…